Punjab De Shahkar: Masterpieces of Punjabi Shayari

 "Punjab De Shahkar: Masterpieces of Punjabi Shayari"

ਜੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਪਛਾਣਦਾ ਤੂੰ,

ਤਾਂ ਰੋਣ ਵਾਲਾ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ।

ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਰੋਵੇਗਾ,

ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਰੋਵੇਗਾ ਤੂੰ।

ਜਿੰਦਗੀ ਨੇ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਥੁਕਰਾਇਆ,

ਪਰ ਦਿਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਮੀਦ ਨਾਲ ਜੀਉਂਦਾ।

ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ ਇਸ ਦਿਲ ਦੀ ਦਰਦ ਨੂੰ,

ਪਰ ਹਰ ਵੇਲੇ ਇਸ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਰੱਖੇ ਜੀਉਂਦਾ।

ਜੋ ਤੂੰ ਮੁਸਾਫਰ ਕੇਹਦੀ ਅੇ,

ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇੱਕ ਰਾਹ ਦਿਖਾਉਂਦਾ।

ਅਗਰ ਤੂੰ ਖੁਦ ਨਾ ਮਿਲ ਸਕੇ,

ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦਿਲਾਉਂਦਾ।

ਦਿਲ ਤੂੰ ਵੱਟ ਕੇ ਮਿਲ ਜਾਵੇ,

ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸਬ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਗੋਥ ਬਣਾਉਂਦਾ।

ਤੂੰ ਦੂਰ ਚਲੀ ਜਾਵੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੋਂ,

ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਨਾਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਖਿ

Punjabi shayari attitude :

ਜਿੰਦਾ ਆ ਦਿਖਾਵੇ ਜੋ ਬਾਜ਼ਰ 'ਚ ਮਸਤ ਸਮਝਿਆ,

ਪਰ ਅਸਲ ਗੱਭਰੂ ਆ ਇਕ ਲੰਮੀ ਲੰਮੀ ਸਾਂਭ ਜੇ ਰਖਦਾ।

ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚਲੇਗੀ ਹੁਣਾਂ ਤੱਕ,

ਖਾਰ ਵਲੋਂ ਸਵਾਦ ਚੁਕਾਉਣ ਲਈ ਜਰੂਰਤਾਂ ਮੈਂ ਰੱਖਦਾ।

ਹੁਣ ਚੜਦਾ ਆ ਪੈਗ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦੀ,

ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਮਸ਼ਕਤ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਜਿੰਦੇ ਹੋਇ ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ।

ਸਿਰ ਨਾ ਝੁਕਾਉਣੀ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੱਥ ਵਾਂਗ ਉਚਾ ਰਖਦਾ,

ਆਖਰੀ ਸਾਂਝ ਤੱਕ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਝਨੂਟ ਲਈ ਰੱਖਦਾ।

ਜਿੰਦਗੀ ਮੈਂ ਅਸਲੀ ਵੱਖਰਾ ਆ ਇਕ ਹੀ ਵਾਰ ਜੀਓਂਦਾ,

ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਵਿਛੋੜ ਕੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਦਾ ਰਖਦਾ।

ਅਸਲੀਅਤ ਮੇਰੀ ਦਿਲ ਦਾ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਆ,

ਮਾਨ ਮੈਂ ਖਾਂਦਾ ਨਹ

Punjabi shayari love: 

ਇਸ ਦਿਲ ਦੀ ਆਸ ਵੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਲਗੀ ਆ,

ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਪਿਆਰ ਲੱਗੀ ਆ।

ਸਾਹਿਬਾਂ ਵਰਗੀ ਸੋਹਣੀ ਤੂੰ ਹੋਈ,

ਦਿਲ ਦੀ ਗੁੱਡੀ ਹਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮਨ੍ਹਾਂਦੀ ਆ।

ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਵਿੱਚ ਖੋਲਿਆ ਸੱਚੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ,

ਮੇਰੇ ਰੱਬ ਨੇ ਬਣਾਏ ਇਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸੱਥਾ।

ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵਸਦੀ ਹੈ ਹਮੇਸ਼ਾ,

ਇਸ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜੋੜਦੀ ਆ।

ਰੱਬ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਮਿਲਿਆ ਇਸ ਦਿਲ ਨੂੰ ਤੂੰ,

ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਮੇਰੀ ਸੱਚੀ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ।

ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਆ ਹਰ ਸਾਂਝ ਤੱਕ,

ਇਹ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਹੱਕ ਤੈਨੂੰ ਮੰਨਦੀ ਆ।

ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਖੋ ਗਿਆ ਹਾਰੇ,

ਸੌਹਣੀ ਇਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਨੀ ਇਹ ਵਾਰੇ।

ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤੈਨੂੰ

Sad Punjabi Shayari :

ਵਿਛੋੜਾ ਹੋਇਆ ਸਾਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਸੀ,

ਅੰਦਰੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਦਿਲ ਸਾਡਾ ਟੁੱਟਣ ਦਾ।

ਰੋਈਆਂ ਹਾਲਾਤਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਸੁਨਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ,

ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਬ ਨੂੰ ਹਾਲੇ ਵਿਆਹਵਾ ਪਤੰਗੀ ਦਾ।

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਇਕ ਉਮਰ,

ਪਰ ਤੇਰੇ ਜਾਣੇ ਸਾਡੀ ਸੀਮਾ ਮੁਰਦਾ ਸੀ।

ਤੂੰ ਚਲੀ ਗਈ ਹੋਇਆਂ ਮੈਰੇ ਜੀਵਨ ਤੋਂ,

ਇਸ ਕਦਰ ਵਿੱਚ ਉਮਰ ਬਹੁਤ ਘਟ ਗਈ ਸੀ।

ਰੱਬ ਨੇ ਜ਼ਹਰ ਲੈ ਕੇ ਪਿਆਰ ਦਿੱਤਾ ਸਾਡੇ ਨੂੰ,

ਦਿਲ ਨੇ ਸਮੰਦਰ ਬਣਾਇਆ ਅੱਗਾਂ ਦੇ ਮਤਵਾਲੇ ਨੂੰ।

ਅੰਦਰੋਂ ਜੁਦਾਈ ਦੀ ਲਹਿਰ ਉਠੀ ਆਈ ਸੀ,

ਜਿਵੇਂ ਖਰਾਬ ਨੌਕਰੀ ਦਿੱਤੀ ਖੋਖਲੇ ਨੂੰ।

ਰੋਵਾਂਦੇ ਹਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਕਿਵੇਂ ਸਮੱਝਾਵਾਂ,

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ